فردای واقعه

قومی چه عارفانه به مقصود می رسد//با بهترین تجارت پر سود می رسد

تا یک نماز نیمه شبی خوانده با حسین//فردای آن به دولت محمود می رسد

مهمان تشنه ای شده مجروح وسنگها//از دست کینه بر سر بی خود می رسد

خون سرش به دامن خونین نکرده پاک//تیری که قلب حق هدفش بود می رسد

گشته فرات آیینه لعنت ستم//تا روز حشر هرکه به این رود می رسد

از آه آتشین ستمدیدگان شب//یا بی کرانه های جهان دود می رسد

درخیمه دود وآتش وصحرا شقایق است//این فتنه از قبیله نمرود می رسد

غمگین ترین ترانه عالم برای اوست//سنگین ترین مصیبت موجود می رسد

سیرتمام اهل ستم در مسیر خود//در کربلا به نقطه مسدود می رسد

نازم به کشته ای که ز فیض وجود او//براهل آسمان وزمین جود می رسد

فردای واقعه همه لعن یزید بود//بار درخت عشق عجب زود می رسد

هابیل را صداقت وپاکی گناه نیست//قابیل اگر مردد ومردود می رسد

پایان حادثه ویکی اسب بی سوار//یالش نموده سرخ وغم آلود می رسد

با این همه شکسته دلی مژده می دهم//باور کنید جمعه موعود می رسد

                                                                                       سروده

                                                                               علی حسین بوالحسنی