نمایی از مقبره ی شاهزاده ابراهیم در سالهای گذشته....

a>

ای خون خدا و زیور عشق//تفسیر حیات دیگر عشق

آشوب فکنده ای به عالم//ای صدر نشین بی سر عشق

زان روز که تیغ وسنگ وشمشیر//بوسید گلو وپیکر عشق

آیینه دیده گشته گلرنگ//خونین شده جام وساغر عشق

لرزند تمام خود پرستان//درحمله نا برابرعشق

دیدند بلوغ معرفت را//اصغر شده بود یاور عشق

تاخلق اسیر جاه ومال است//گمنام بهای گوهر عشق

باظلم نکرده صلح وسازش//مقتول به خون شناور عشق

رگ های بریده بوسه می زد//لبهای وفای خواهر عشق

خوشبو شده عالم از گلاب//گلهای همیشه پرپرعشق

شش دانگ دل شکسته ما//تقدیم عزای رهبر عشق

آموز شرافت و وفا را//از ساقی آب آور عشق

چون دست فتاد مشک خود را//می داد به دست دیگر عشق

پژمرده ز رنج تازیانه//رخساره زرد دختر عشق

مغبون شود و فنا پذیرد//قومی که شوند کافر عشق

در خون حسین جلوه گر شد//رخساره نا مصور عشق

با دست نیاز آمدیم و//با چشم امید بر در عشق

واثق بخور از شراب ناب//میخانه روح پرور عشق

                                                        سروده

                                                علی حسین بوالحسنی

قومی چه عارفانه به مقصود می رسد//با بهترین تجارت پر سود می رسد

تا یک نماز نیمه شبی خوانده با حسین//فردای آن به دولت محمود می رسد

مهمان تشنه ای شده مجروح وسنگها//از دست کینه بر سر بی خود می رسد

خون سرش به دامن خونین نکرده پاک//تیری که قلب حق هدفش بود می رسد

گشته فرات آیینه لعنت ستم//تا روز حشر هرکه به این رود می رسد

از آه آتشین ستمدیدگان شب//یا بی کرانه های جهان دود می رسد

درخیمه دود وآتش وصحرا شقایق است//این فتنه از قبیله نمرود می رسد

غمگین ترین ترانه عالم برای اوست//سنگین ترین مصیبت موجود می رسد

سیرتمام اهل ستم در مسیر خود//در کربلا به نقطه مسدود می رسد

نازم به کشته ای که ز فیض وجود او//براهل آسمان وزمین جود می رسد

فردای واقعه همه لعن یزید بود//بار درخت عشق عجب زود می رسد

هابیل را صداقت وپاکی گناه نیست//قابیل اگر مردد ومردود می رسد

پایان حادثه ویکی اسب بی سوار//یالش نموده سرخ وغم آلود می رسد

با این همه شکسته دلی مژده می دهم//باور کنید جمعه موعود می رسد

                                                                                       سروده

                                                                               علی حسین بوالحسنی

شک درون یسنه ها می ماند اگر زینب نبود//خاک برآیینه ها می ماند اگر زینب نبود

راس خون آلوده ی آن کاروان سالار عشق//سالها بر نیزه ها می ماند اگر زینب نبود

کودکی غمدیده حتما در شب جانسوز هجر//اندرون خیمه ها می ماند اگر زینب نبود

پیکر پاک حسین زیر لنگ و تیغ و تیر//همنشین دشنه ها می ماند اگر زینب نبود

ردپای سیلی وشلاق تا هنگام مرگ//روی جسم بچه ها می ماند اگر زینب نبود

جای نعل اسبها بر قامت خونین عشق//یارخ لب تشنه ها می ماند اگر زینب نبود

حرکت اشکی که از جا میکند کاخ ستم//ماورای دین ها می ماند اگر زینب نبود

عشق بازی های آن دلدادگان وصل یار//جزء نا بشنید ها می ماند اگر زینب نبود

مرگ سرخ اصغر ومظلومی آل عبا//خارج از غمنامه ها می ماند اگر زینب نبود

                                                                                            سروده

                                                                                    علی حسین بوالحسنی